Blogia
Bajo Arboles Mojados

Ausencias

Aquella mañana se levantó como vacío, con un gran hueco en su interior, faltándole algo. Hizo análisis mental, dando un repaso rápido a los últimos acontecimientos, aunque fue incapaz de encontrar una explicación para sus sentimientos, para esa añoranza inexplicada e inexplicable.

Pasó todo el día en el trabajo distraído e irascible. A mediodía, desaprovechó su hora y media para comer en pensamientos fugaces. La jornada de la tarde le resultó interminable, y ya de noche, al meterse en la cama y dar cuatro millones de vueltas sobre sí mismo, con el insomnio como único acompañante, todo quedó claro, todo quedó definido.

A pesar de los años pasados, de las personas y las relaciones dejadas atrás, aquella noche se le hizo insoportable tu ausencia, se le hizo imposible vivir sin ti...

8 comentarios

Último hombre feliz -

El trauma del recuerdo puede ser un andamio para construir un futuro, o un lastre que evite que se eleve nuestro globo.

N fn. D ls errores se aprende. D l experiencia nace l sabiduría.

"I get knocked down. But I get up again. Are you ever going to keep me down?"

Anónimo -

Los recuerdos forman parte de nosotros, aprendemos de las cosas q vivimos, no hay q luchar en su contra sino aprender a vivir con ellos (nadie dice q sea fácil) y podrán ayudarnos a construir ese velero con esa otra persona.

U´ltimo hombre feliz -

Afortunadamente...
Infortunio de recuerdos q me asaltan en la soledad. Como arpías que descienden para alimentarse d mi alma, maltratada y debil.
Hay veces q odio esos recuerdos. Hay veces q son mi único flotador, una boya solitaria en medio d un mar inmenso, con un polizón solitario de medio d un mundo vacío. Q ocurrirá si me desago de ellos? Me ahogaré? Llegaré a una isla desierta, donde vivir, de nuevo en soledad, pero sin el tormento perpetuo? O tendre la suerte de ser rescatado por un velero, con otro alguien ávido de compañía?
Me da miedo intentarlo. Me da miedo quedarme. Siento miedo.

Confundida -

Afortunadamente, hay cosas que nunca se olvidan.

Último hombre feliz -

Olvidar es inevitable. EL tiempo, la distancia, hacen el olvido. Lo único que podemos hacer es retrasar el momento del olvido, o transferir los momentos a recuerdos (físicos más que mentales), y mi vida está llena de ellos.

Olvidar es inevitable. Pero hasta entonces el dolor también.

Tan solo rezo por que no permanezcan los recuerdos de mi angustia.

Confundida -

Que difíciles son las relaciones. A veces te obligan a tomar decisiones dolorosas que nunca estás segur@ de q sean las correctas. Pero el dolor no dura para siempre y aunq ahora sea insoportable, con el tiempo pasará (o eso espero), mientras tanto, no nos hagamos más daño.

Nemo -

Aquesta nit he sommiat amb caixes trencades i papers al sol.Aquesta nit he sommiat que el rostre s'em trencava;quan he despertat, me n'he adonat de que prefereixo sommiar amb els ulls deserts que suportar l'angoixa al desert mortuori de la distància i la soletat.